ڪورٽ سان ڪر ڪچھري!
ھن مُلڪ جي رنڊين کي،
بدنام ڪين ڪر تون،
ڪو حال ھاڻ ڪونھي،
ڪورٽ سان ڪر ڪچھري،
ڪورٽ صفا آ سَستي،
ھڪ رات لئهِ سھي پر،
وٺ پاڻ وٽ گھرائي،
ڪورٽ جا جام پيئندي،
بدنام عام پيئندي،
تنھنجي اڳيان پئي نچندي،
مدھوش ٿي پئي ٿڙندي،
بدمستي ۾ ٿورو وڙھندي،
توسان سمھي جو پوندي،
پوءِ ڪونه ڪجھه به چوندي،
ڪورٽ سان ڪر ڪچھري،
ڪورٽ آ صفا سَستي،
تنھنجي صحت لئهِ ظالم،
جو آھي اھو ضروري،
آھي ته صفا اھڙي،
سڏجي مگر سڳوري،
ڀڙوو نه ڪوئي گھرجي،
ناھي ڪُٽڻ ضروري،
خود پاڻ ڌر ڌڃاڻي،
اُن سان ملڻ ضروري،
نمبر پتو نه ڪوئي،
توکان لڪائيندو ھي،
ھر ڪو ننڍو وڏو پيو،
توکي ٻڌائيندو ھي،
گفتار ۾ به گھري،
ڪورٽ سان ڪر ڪچھري،
ڪورٽ صفا آ سَستي،
لاتل لبن تي لالي،
اک ۾ ڪجل جي ڪاني،
ٿي انگ الڳ وڪڻي،
ڀرپور ھيءَ جواني،
قانون جنھن جا انگڙا،
آئين جنھننجو آئينو،
ڇھندين ته وھي ھلندئي،
پاڻيءَ جيان پسينو،
ھن ملڪ جي رنڊين جو،
ڪو حال ھاڻ ڪونھي،
پنھنجي صحت لئهِ ظالم،
جو آھي اِھو ضروري،
ڪورٽ سان ڪر ڪچھري،
ڪورٽ آ صفا سَستي،
چڪلن جي ڏاڪڻين تي،
حيرانگيون ڏسان ٿو،
تھجد گذارن جي در تي،
حيرانگيون ڏسان ٿو،
وئشيائين جي وطن ۾،
ھيءَ جا نئين سامائي،
ڪوٺا اجاڙ آھن،
ڀڙو اُداس آھن،
پر توکي يار ڇاھي،
تنھنجو ته ڪم پيو ھلندو،
ھن ساڻ دل لڳيءَ جي،
ڪوشش نه ڪا ڪجان تون،
ھڪ رات جي ملڻ کي،
جيون نه سوچجان تون،
آھي اصل کان ظالم،
پنھنجي ته پرورش ۾،
پنھنجي نسل کان کان ظالم،
ڪورٽ سان ڪر ڪچھري،
ڪورٽ صفا آ سَستي!
عاشق جا اصل اھڙا،
کنڌا کڻيو ڇڏي ٿي،
ھر حڪمران جي آ،
سھڻي سدا سھاڳڻ،
آھي ته صفا اھڙي،
سڏجي مگر سڳوري،
ڪورٽ سان ڪر ڪچھري،
ڪورٽ آ صفا سَستي!