شانتي نڪيتن جي ھڪ شام!
شام جو شانتي نڪيتن چپ،
ڄڻ ته ٽئگور گھري سوچ ۾،
روڊ تي سائيڪل سوار ڇوڪري،
ھر گھڙي گھنٽي وڄائي،
سھڪندي پوءِ ڀي مسلسل ٿي کلي،
ھوءَ کلي ٿي،
ھا مگر ھن جون اکيون،
ٻار وانگي صرف مرڪڻ ٿيون لڳن،
ريل تائين ھن جو رستو ٿيو ختم،
الوداع کان پوءِ جي ساري سفر،
ڪلڪتي کي سنڌ ۾ آڻي وڌو،
بانورو بنگالي بابو چُپ آ،
پر سندس ھيءَ شاعري،
شانتي نڪيتن جي ھڪ شام!