ڳلن تي ڳوڙھا جوڙن جا!
تون وري نئين رُت سَندو،
نئون نام بنجي ٿو اچين،
جو ستل اکڙين ۾ مستي موج آڻي،
۽ ڪجل جھڙين ڪنوارين راتين ۾،
ڏئي اسانکي اڻ ميا ڪيئي خُمار،
۽ نيڻن مان اسانجي ننڊ ڇاڻي،
جو اسانجو ھوش ۽ مدھوشي ڄاڻي،
تون اھوئي جام بنجي ٿو اچين،
نئين رُت سندو،
نئون نام بنجي ٿو اچين،
تون اسانجي يادگيرين جي ڪتاب ۾،
ڳچ صفحن تي،
پيار جي وڇڙي وڃڻ جھڙو لکيل آھين،
ڪالھه بي ڪيئي اسان مان،
جبل تان رڙ جيان،
ھيٺ لھندا ٿي ويا،
۽ وڻن ۾،
درد جا پاڇا بنجي پيا ڊھي،
۽ تنھنجي سخت زخمي سج تان،
سڏ ۾ سڏ ڏيندا،
ڳلن تي جوڙا ڳوڙھن جا سجائي،
ھيٺ اونھائين ۾ ڍرڪي ويا،
۽ اڪيلي ٻار جي مارجڻ جھڙا،
اسانجا ڏک،
دل جي پينگھه ٽوڙي،
۽ منھن ڀَر ڪلھه پيا ڪري،
تنھنجي صحن جا سُريلا سُر سڀئي،
نڙي ۾ نوڙي وجھي گھُٽيا ويا،
تنھنجي ڏينھن جو سمورو رقص جو،
وچ رستي تي ھيو ماريو ويو،
۽ ٻنھپرن جي کليل ڇاتيءَ مٿان
وڻن جا ڏار ڪيرائي،
وچين ويلي واپسي جا،
سڀ رستا روڪيا ويا،
پوءِ به اسين،
تنھنجي سار،
۽ يار جي يادگيري جو رکندي ڀرم،
الجھندي الجھندي به،
سُلجھائِيندا ٿا وَتُون،
سِتم خاني جا رستا،
شام جي ھر ڪا دري،
ٿي لِکي ليئا اسان ڏي اڄ اماڻي،
۽ سانجھه جي بالڪني مان،
اسانجي موھ جا منظر اھي،
جن به ڏٺا،
سي اسانجي عشق تي پيا فدا،
ڇو ته اسين پنھنجي پيار جو انجام رکون ٿا،
عشق توسان عشق سرعام رکون ٿا.