محبوبا!
تون ڪنھن لوڪ گيت جي سٽ جيئن،
منھنجي چپن تي آئينءَ،
مون ۾ وئينءَ گھلي،
تون ڪنھن آبشار جيئن،
مون ۾ روز ٿي ڪرندين رھين،
رات جا تارا ڳڻيندي،
مون موسم جا پير پڪڙيا،
۽ ان کي روڪيو،
اوچتو آئينءَ ڪٿان تون،
مون ۾ پاڻ کي پوکي وئينءَ!
آئون اڌ سڪل وڻ تي،
اڪيلي آکيري وانگي،
۽ سمورو ديس آھي،
شام جھڙو غم،
تون جھنگليءَ پکيءَ جھڙي،
مون ۾ وئينءَ لڪي،
تون زندگي جھڙي،
مون کي ويجھڙي آھين،
۽ مون تي،
موت جيان ڇانيل ٿي رھين.