انڌي ديدَ تنھنجي آ عادت اِھاڍ
انڌي ديدَ تنھنجي آ عادت اِھا
سدائين ڏسڻ جي ٿي ڪوشش ڪرين
ڇڏي ڏي ته ماڻھو مزي سان مرن
ڇڏي ڏي ھوا ۾ انھن کي ترن
ڪڏھن قافلن کي تون روڪيو ڇڏين
ڪڏھن تون ھوائن کي ٽوڪيو ڇڏين
ماڻھن کي انسان ٿيڻو نه آ
ماڻھو ڪرسچن ئي ٿيندا پيا
ماڻھو مسلمان ٿيندا پيا
ڪڏھن ڳئون ڦٻي آ ڪڏھن ڪوئي گابو
سڀن صورتن ۾ اھو سوڳ آھي
وڏي مشڪري آ وڏو ڦوڳ آھي
انھيءَ ڀوڳ کي روڳ ڇو ٿي بنائين
انڌي ديد تنھنجي آ عادت اھا
سدائين ڏسڻ جي ٿي ڪوشش ڪرين.