شاعري

حسن درس جو رسالو

حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.

  • 4.5/5.0
  • 25024
  • 4933
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حسن درس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Hassan Dars jo Risalo

دُکي ديس جي ھڪ ڪَوتا!

دُکي ديس جي ھڪ ڪَوتا!

اُس ۽ عاشقي،
مون ڪيتري آھي اُڻي،
ھن ديس جي در در اڳيان،
آئون واٽن تي جڏھن وکري ويس،
سار تنھنجي جا سوين ساوا پکي،
اوچتو آيا اُڏامي،
۽ اچي مونکي چُڳيا،
۽ عاشقي جي اگھاڙي اُڀ ۾،
ڦڙ ڦڙ ڪندا ويا ڦھلجي،
دور تائين ھن پٺيان پيڇو ڪري،
ھوا جا پر ڪٽن ٿا،
زندگي نوچن پٽن ٿا،
۽ منھنجي ھڪ جيڏن جي جوانين کي،
۽ انھن جي محبوبائن جي نشانين کي،
شامُن جي ڳلن تي،
ڦُٽي پوندڙ چپن کي،
ھُو اُجاڙيندا اچن پيا،
مُک مُھانڊا،
پوسٽرن وانگي ڦاڙِيندا اچن پيا،
۽ منھنجي نئين نسل جون،
مور جي رنگ جھڙيون،
سڀ اميدون،
۽ ٻٻر جي ٻُور جھڙيون اَھنسائون،
ٽھڪ ڏئي ٻارن پيا،
وڻ، پکي، ماڻھو گڏي مارن پيا،
۽ منھنجو ديس ننڍڙو ٻار بنجي،
روح منھنجي ۾ ڪري ٿو روڄ راڙو،
۽ آئون،
پنھنجي پيڙھيءَ جي نِرڙ جو پگھر بنجي،
در مٿان ٽپڪان پيو،
۽ پنھنجو پاڻ کي پيو پوکيان،
ھن ديس جي در در اڳيان،
ھن ديس جي گھر گھر اڳيان!