ڏسان ڪوھ ڏيڍو!
ڪڇان مان ڪُڄاڙو؟
اگھاڙو اگھاڙو،
دريا پار ديدون،
لڪن ڏانھن لاڙو،
ڏسان ڪوھ ڏيڍو،
ٻڌان ڪوھ ٻاڙو!
ھوا تي سفر جو،
ڀريان روز ڀاڙو،
مٽي مور سان ئي،
پکين سان ئي پاڙو،
ڦريل ۽ ڦٽيل سو،
ھتان ڌوڙ ڌاڙو،
رڳو درد دانھون،
رڳو روڄ راڙو!
حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو