فقيرياڻي!
ڪنھن فقيرياڻيءَ جي ٽٽل چتين لڳل،
چولي جي ڦاٽل حصي منجھان،
نڪتل ارھ کي چھٽيل ٻار،
ھڪ دفعو، ڇرڪ ڀري تو ڏي نھاري،
وري ڪنڌ واري، چھٽي وڃي ٿو،
ڄڻ پنھنجي مالڪيءَ جو حق جتائي ٿو،
ڇا مان پنھنجو حق نه جتايان،
ڪنھن نماڻي نار جا، ھٿ ٻئي اڳيان ٻڌل،
فاتح جٿي جي، گھوڙن جي ٽاپولين ۾،
سڏڪا ۽ ٻڙڪون ٻڏل،
ڪنھن نمرود ۽ مردود جي درٻار ۾،
ھيسيل ۽ ڏاڍو ڊنل،
ڳلن جي ڳاڙھاڻ تي، لڙڪن جون لارون اجھل،
پر ازل جي اک ۾، ڌوڙ وجھي،
موھ سان به ڊوھ ڏيئي،
ڳوھ ڳھندڙ قوم جي، ھڪ فرد کي،
جنھن سندن دل جي،
درد جو سامان ٺاھيو ھو،
کل ۾ کرڙيون ھڻائي،
خاموش ڪرائي،
پنھنجي عزت نفس جو قرض چڪايو،
ڇا مان پنھنجو قرض نه چڪايان؟