ائين بس ملياسين
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين،
وڇڙي وڃي پوءِ وڻن ۾ ڦُٽاسين،
ڪنارا به ڪيئي، ندين جا ڏٺاسين،
گھٽا مينھن بڻجي، پٽن تي وُٺاسين،
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين،
تمنا جي آڱر نه پڪڙي سگھياسين،
پکين کي اکين سان نه جڪڙي سگھياسين،
رڳو گنبذن تان نھاري سگھياسين،
رڳو ڏاڪڻين تي چڙھياسين لٿاسين،
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين.
ھوا گھر اسان جو ٻُھاري کڻي وئي،
رڳو بس وحشت سھارو ٿي بيٺي،
نديءَ کي دلي ۾ وجھي ڪو کڻي ويو،
اڪيلائي پنھنجو ڪنارو ٿي بيٺي،
صفا سڃ ۾ پئي ڇوليون ڇُلياسين،
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين.
ڪتابن جون ڳالھيون ڪتابن ۾ آھن،
مگر موسمون ته گلابن ۾ آھن،
سوالن ۽ نه ساھي کڻڻ ڪا ڏني،
جوانيون ته جملن جوابن ۾ آھن،
سوال جواب نه سمجھي سگھياسين،
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين.