شاعري

حسن درس جو رسالو

حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.

  • 4.5/5.0
  • 25042
  • 4944
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حسن درس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Hassan Dars jo Risalo

ائين بس ملياسين

ائين بس ملياسين

ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين،
وڇڙي وڃي پوءِ وڻن ۾ ڦُٽاسين،
ڪنارا به ڪيئي، ندين جا ڏٺاسين،
گھٽا مينھن بڻجي، پٽن تي وُٺاسين،
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين،

تمنا جي آڱر نه پڪڙي سگھياسين،
پکين کي اکين سان نه جڪڙي سگھياسين،
رڳو گنبذن تان نھاري سگھياسين،
رڳو ڏاڪڻين تي چڙھياسين لٿاسين،
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين.

ھوا گھر اسان جو ٻُھاري کڻي وئي،
رڳو بس وحشت سھارو ٿي بيٺي،
نديءَ کي دلي ۾ وجھي ڪو کڻي ويو،
اڪيلائي پنھنجو ڪنارو ٿي بيٺي،
صفا سڃ ۾ پئي ڇوليون ڇُلياسين،
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين.

ڪتابن جون ڳالھيون ڪتابن ۾ آھن،
مگر موسمون ته گلابن ۾ آھن،
سوالن ۽ نه ساھي کڻڻ ڪا ڏني،
جوانيون ته جملن جوابن ۾ آھن،
سوال جواب نه سمجھي سگھياسين،
ائين بس ملياسين، جو وڇڙي وياسين.