ھُن شخص جو ذڪر
ھُن شخص جو ذڪر ضرور ڪجي
جيڪو مري ويو آ.
مگر سندس مُرڪَ
اسان جي چپن تي جيئري آھي
موھن جي دڙي کان وٺي
توھان سڀني تائين.
جيڪڏھن پيرا کڻبا ته شام ٿي ويندي
ضروري آ ان پيار جو ذڪر به ڪجي
جيڪو اڃان ٿيندو
۽ اھي وَڻَ به، جيڪي ڦُٽڻا آھن
ڍوڍي جو ذڪر به ڪجي
چنڊ جو به،
۽ اُن ڇوڪري جو به،
جيڪا بيٺي بيٺي گُل ٿي وئي،
سُھائي راتين ۾،
ڪير ننڊ جي ٻيڙيءَ ۾ چڙھيو ھوندو!
سپنا ڪھڙيءَ ڪنڌيءَ تي لٿا ھوندا!!
۽ ڪھڙي بدن جي مياڻ ۾
تاريخ جي تلوار جاڳي ھوندي . . .
ھا! انھن سڀني جو ذڪر به ڪجي . . .
مگر آخر ۾!
ھُن شخص جو ذڪر ضرور ڪجي
جنھن کي زماني ٻاراڻي ڪتاب جيان
وساري ڇڏيو آھي.
جنھن ڌرتي کيڙي،
تماڪ ڇڪيو،
عورت سان ھمبستري ڪئي
۽ سڄو ڏينھن
درياءَ ۾ مڇيون ماريون
اُھو جيڪو مٽيءَ تي ڊُڪيو
وڻن ۾ جھاتيون پاتائين
ماڻھن جي اندر ۾
ڪاھي پيو.
۽ آخر
پنھنجي وطن ۾ وڃائجي ويو.