حسن حيرتن ۾ حياتي سموري!
جلڻ ڪاڻ جوڳين جٽائون وٽايون
۽ ڪيڏي ڪتر ساڻ چوٽيون ڪٽايون
پرين ڪاڻ پنھنجون ٿي پاڙو پٽايون
رڳن جي رسي ۾ ٻڌي جو رکيائون
عدم آدمي ۾ وڌي جو رکيائون
اتي نياز نئين سر طلب ٿي وڃي
حسن حسرتن ۾ حياتي سموري
سڄو قيد خانو قلب ٿي وڃي.
حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو