جڏھن تون وھنجندي آھين
جڏھن تون وھنجندي آھين
ته پاڻي پٿرن وانگي
فرش تي ڳِڙڪندو آھي
ھوائون سَھڪنديون آھن
ٻَرن ٿا آئينا جَرَ جا
۽ شيشو ٽڙڪندو آھي
سموريون سختيون تن جون
نرم ھٿ سان لسائين ٿي
لڳي ٿو تون پھاڙن کي
گُلابن سان گسائين ٿي
ندين جا ڪَئي وڏا نالا
سمونڊن ۾ وڃيو سٽجن
بدن جون بيھڪون بيٺل
ڪنارا ڪينَ ٿا ڪٽجن
جُھڪي توتي مٿان پاڻي
اُڇل آ آبشارن جي
ڀڄن ٿا بادلن جا گھر
پُسي ٿي ڪار وارن جي
قديمي شھر جو قصو
حسينا پئي تري جَر ۾
اُھائي روشني اُن جي
حصي تنھنجي ۾ آئي آ
قديمي شھر جي قسمت
جديدن جي جڳمڳائي آ
ڳچيءَ ڪئي گفتگو جيڪا
بدن جا بات ٿيندي آ
ڍڪين ٿي تون جڏھن ڪپڙا
اچانڪ رات ٿيندي آ
اھو ئي سج سيني مان
جڏھن اُلٽو اُڀارين ٿي
لڳو اوڀر جي ڇاتيءَ کي
تون اولھه مان اُٿارين ٿي
جڏھن تون وھنجندي آھين
ته موسم جا مٺا ميوا
سمورا ڌوپندا آھن
اھي پاڻيءَ ڦڙا آھن
پون ٿا چنبڙي توکي
الاھي ڇا ڪندا آھن
قصو ھي مختصر آھي
ڪھاڻي ھيءَ ڊگھي آھي
پڇاڙيءَ تَڙ ڪندو ھر ڪو
حياتي ھيءَ سِگھي آھي
بدن تي بوند جا بيٺي
ته موتي ويو مھانگو ٿي
ننگيءَ جي نينھن ۾ نڪتو
ويو ھڪ مرد نانگو ٿي.