شاعري

حسن درس جو رسالو

حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.

  • 4.5/5.0
  • 25051
  • 4948
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حسن درس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Hassan Dars jo Risalo

جڏھن تون وھنجندي آھين

جڏھن تون وھنجندي آھين

جڏھن تون وھنجندي آھين
ته پاڻي پٿرن وانگي
فرش تي ڳِڙڪندو آھي
ھوائون سَھڪنديون آھن
ٻَرن ٿا آئينا جَرَ جا
۽ شيشو ٽڙڪندو آھي
سموريون سختيون تن جون
نرم ھٿ سان لسائين ٿي
لڳي ٿو تون پھاڙن کي
گُلابن سان گسائين ٿي
ندين جا ڪَئي وڏا نالا
سمونڊن ۾ وڃيو سٽجن
بدن جون بيھڪون بيٺل
ڪنارا ڪينَ ٿا ڪٽجن
جُھڪي توتي مٿان پاڻي
اُڇل آ آبشارن جي
ڀڄن ٿا بادلن جا گھر
پُسي ٿي ڪار وارن جي
قديمي شھر جو قصو
حسينا پئي تري جَر ۾
اُھائي روشني اُن جي
حصي تنھنجي ۾ آئي آ
قديمي شھر جي قسمت
جديدن جي جڳمڳائي آ
ڳچيءَ ڪئي گفتگو جيڪا
بدن جا بات ٿيندي آ
ڍڪين ٿي تون جڏھن ڪپڙا
اچانڪ رات ٿيندي آ
اھو ئي سج سيني مان
جڏھن اُلٽو اُڀارين ٿي
لڳو اوڀر جي ڇاتيءَ کي
تون اولھه مان اُٿارين ٿي

جڏھن تون وھنجندي آھين
ته موسم جا مٺا ميوا
سمورا ڌوپندا آھن
اھي پاڻيءَ ڦڙا آھن
پون ٿا چنبڙي توکي
الاھي ڇا ڪندا آھن
قصو ھي مختصر آھي
ڪھاڻي ھيءَ ڊگھي آھي
پڇاڙيءَ تَڙ ڪندو ھر ڪو
حياتي ھيءَ سِگھي آھي
بدن تي بوند جا بيٺي
ته موتي ويو مھانگو ٿي
ننگيءَ جي نينھن ۾ نڪتو
ويو ھڪ مرد نانگو ٿي.