بي بي رابعه بصري تولاءِ!
جيءَ ۾ ويٺي جايون جوڙيان
تون نه قلندر، مست قلندر،
حيدر، حيدر، حيدر، حيدر،
”اڪ شمع جلتي ھي اپني نور سي،
جو دکائي دي رھي ھي دُور سي،
خاڪ پر اپنا بسيرا بن گيا،
مونس اپنا تو تن اور من گيا،“
ھاڻ اھڙي حال ۾ مان ڇا ڪريان؟
مٽ مدھوشيءَ منجھان مئه جا ڀريان،
او عاشقن جي عاشق سانئڻ!
تن جي ترندڙ ٻيڙي ٻوڙيان،
بي بي رابعه بصري تولاءِ!
”خلوت ڪا اڪ خاص خزانه ملتا ھي،
جلوي ڪو اڪ نام نشانه ملتا ھي،
دوري ڪي افڪار ڀي ڪتني پياري ھين،
ھم جو جيت ڪي خود ھي خود سي ھاري ھين،“
زندگيءَ ۾ زاھدي ڪجھه ڪين آ،
شاھدن جي شاھدي ڪجھه ڪين آ،
آب ڪوثر عام تو اسرار ڪيو،
عشق جو اظھار ۽ اقرار ڪيو،
بي بدل بختاوري جي مالڪڻ
پنھنجو منھن مان توڏي موڙيان
بي بي رابعه بصري تولاءِ!
”از چشم ھووي يار وه آنکين بدل نه دي،
ميري روح ڪا ترنم سائين بدل نه دي،
اڪ درس ڪي ھي دنيا، اڪ درس ڪي خدائي،
اڪ درس جو ملا ٿا، اڪ درس ڪي جدائي،“
آب ڪوثر عام تو اسرار ڪيو،
عشق جو اظھار ۽ اقرار ڪيو،
نام خدا نمناڪ نه ڪر تون،
پنھنجو پاند ئي توسان جوڙيان.
بي بي رابعه بصري تولاءِ!
جيءَ ۾ ويٺو جايون جوڙيان.