شاعري

حسن درس جو رسالو

حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.

  • 4.5/5.0
  • 25038
  • 4942
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حسن درس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Hassan Dars jo Risalo

ڪڪري ھئي جا بيٺي خالي ڪڻ ڪڻ ٿي نه سگھي،

ڪڪري ھئي جا بيٺي خالي ڪڻ ڪڻ ٿي نه سگھي،
ويچاري وئي واپس آخر، سانوڻ ٿي نه سگھي.

ڪاٺ ته آھي ڪاٺ، انھيءَ جي ماٺ به ٽوڙين تون،
ٽيبل آخر ٽيبل ٿي، ڏاڪڻ ٿي نه سگھي.

دنيا ساري، درد ھزارين، ملندي کڻي مرڪي،
پياري آھي پياري رھندي پاپڻ ٿي نه سگھي.

تو ته پٽيو ھو پاڙن کان جو ٻالڪپڻ ٻوٽو،
جا نم ننڍي ھوندي ماريئي سا وڻ نه ٿي سگھي.

دعوى ڪوڙي، ڪمتر ماڻھو، سنگتي ڪوھ ڪجن،
ھلي ڪانه ”حسن“ سان گڏجي، سا ڄڻ ٿي نه سگھي.