ڪڪري ھئي جا بيٺي خالي ڪڻ ڪڻ ٿي نه سگھي،
ويچاري وئي واپس آخر، سانوڻ ٿي نه سگھي.
ڪاٺ ته آھي ڪاٺ، انھيءَ جي ماٺ به ٽوڙين تون،
ٽيبل آخر ٽيبل ٿي، ڏاڪڻ ٿي نه سگھي.
دنيا ساري، درد ھزارين، ملندي کڻي مرڪي،
پياري آھي پياري رھندي پاپڻ ٿي نه سگھي.
تو ته پٽيو ھو پاڙن کان جو ٻالڪپڻ ٻوٽو،
جا نم ننڍي ھوندي ماريئي سا وڻ نه ٿي سگھي.
دعوى ڪوڙي، ڪمتر ماڻھو، سنگتي ڪوھ ڪجن،
ھلي ڪانه ”حسن“ سان گڏجي، سا ڄڻ ٿي نه سگھي.