ڪيلاش وادي
اڃان تائين اکروٽ جو وڻ اتي ئي،
خيالن ۾ آھيون کڙا پاڻ ٻيئي،
جدايُن وصالن جي ڪيلاش وادي
اھا وَلِ ته ڪافر حسينا جي گھر جي،
پٺيان ئي، انگوري شرابن جي مٽڪن ۾،
مدفون آھي
اھا دل ته اٽليءَ جي اڌڙوٽ عورت جي،
سيني جي پويان به ناھي سلامت
اھا دل ھوا جيئن،
وڻن جي لڱن کي ٿي ھر ھر لڳي
اھا دل پھاڙي نديءَ جي
پيرن جي آھٽ جيان آ.
اڃان تائين ساڳي ”اگلزا“ اُتي ئي،
ڪوڏن سپين جي خريدار آھي،
مگر خود سندس ئي جسم منجھه جايون،
سياحن ٽڪڻ لاءِ سوچيو ته ھوندو
اڃان تائين ساڳئي ٽرائوٽ مڇيءَ جي،
مھانگي ھجڻ جو سبب سخت سردي،
گرم بستري کي به وڪڻڻ گھري ٿي،
اڃان تائين آڌي،
ورانڊي ۾ ويٺل
ڪي جرمن مسافر،
چترال جو چرس پيئندا رھن ٿا
سُڪل پن آھن ۽ ڌرتي پٿر جي
خيالن ۾ کڙکڙ ٿيندي رھي ٿي
ڀلي نانگ سونگھي سڀن جون قميصون،
اندر منجھه بڙ بڙ ته ٿيندي رھي ٿي
مگر ٻاھر خوش آھي خدائي