اگھاڙيون ڪھاڻيون!
ڪارونجھر جبل ۾،
اونڌيون ليٽل اُگھاڙيون عورتون،
ڪجھه سڌيون ٿي ستل،
جن جون ڇاتيون،
آسمان سان مخاطب آھن!
ھڪ اھڙي گفتگو ،
جيڪي ٻڌي نه پر،
صرف ڏسي سگھجي ٿي!
ديوتائن جي کھرن شھوتي ھٿن،
پٿرن کي عورتن ۾ تبديل ڪيو،
يا عورتن کي پٿرن ۾ قيد ڪيو!
ھي اُگھاڙيون ڪھاڻيون،
وقت جي ھٿن مان چپٽين وانگي ڪري،
پھاڙن تي پيل آھن،
جابلو ٻڪريون،
ھي ننگا جسم لتاڙين ٿيون،
۽ پکي پنھنجي چھنبن سان،
انھن عورتن کي ٺونگا ھڻن ٿا!
ڪڏھن ڪڏھن ڪارونجھر جبل ۾،
انھن عورتن جا روح،
ڪنجھندي گجگوڙون ڪن ٿا،
دٻيل آواز جيڪي ڌرتيءَ ۾ دفن آھن،
بس رڳو مينھوڳيءَ جي موسم ۾،
اھي ليٽل اگھاڙيون عورتون،
زارو قطار روئينديون آھن!