منھنجي دُنيا
منھنجي دنيا آ تنھنجي دل تائين،
منھنجي دُنيا آ تنھنجيون ٻئي اکڙيون،
تنھنجي اکڙين ۾ جي نھاريان ٿو،
سمنڊ ساري تي آئون سوچيان ٿو،
ھوندي سمنڊ ۾ پوي ٿي پئي،
منھنجي ڀرسان اچي ٻولي ٿي پئي
تون ته صحرا منجھان ڊڪيو آھين،
چنڊ واريءَ اندر ستو ھوندو،
تون ته واري مٿان جھڪيو آھين،
ھي جو شيراز ٿو اچي آڏو،
عشق ترڪي منجھان مٽيو آھي،
روس جتي سخت برفباريءَ ۾،
مون ڪٿي وقت ڪيئن ڪٽيو آھي،
ڏينھن جو شينھن ڪيئن ستو ھوندو!
شور لنڊن جو ٿيو جھڪو ھوندو،
آئون پئرس جي ڪنھن ڪمري ۾،
گگھه اوندھ ڪِري سُتو ھوندس،
ننڊ جي نيٺ ايفل ٽاور تان،
مان ستارن ڏي اُڏرندو ويندس،
جت خدا خيال ٿو رکي پنھنجا،
۽ ازل جي سرد تھه خاني ۾.
ساري ڪائنات جون پيل چاٻيون،
تنھنجي دل جو بند به تالو ھي،
خواب پنھنجي سان نيٺ کوليان ٿو،
تنھنجيون اکڙيون ٻئي سڄي دُنيا،
منھنجي دُنيا آ تنھنجون ٻئي اکڙيون،
منھنجي دُنيا آ تنھنجي دل تائين.