عشق جو نچي نڪتو!
نامراد دُنيا جي،
ھن ڪٺورڻ پٽ مان،
عشق ئي بچي نڪتو.
عشق جنھن ٻڌا گنگھرو،
عشق جنھن ٻڌيون ڇيريون،
عشق جو نچي نڪتو.
ماٺ جي مينھوڳيءَ ۾،
زندگي پُسي،
آخر لفظ کي ڪيو سجدو،
ھن زمين خاليءَ ٿي،
وقت بيٺل جي مٿان،
آدمي اچي نڪتو.
شام جو شرابي دل،
شام جي خرابي دل،
شام جو بي تابي دل،
سج پيالي ۾ لٿو،
جوٽ ڪنھنجيءَ تي مٿو،
ڪونه ڪو رچي نڪتو!