آئون فجر ويلي ايندس!
منھنجي ماءُ ڄڻيو ھو مون کي،
ٻلي وانگي مون ٻوڪاريو،
مون تي گھوڙيءَ ھو ڦونگاريو،
منھنجي ناڙو ترت وڍيو ويو،
مون کي مون مان ٻاھر ڪڍيو ويو،
آئون اڱڻ ۾ کيڏيس ويٺي،
منھنجي ماءُ ولوڙو ڪيو پئي،
منھنجي ڀاءُ الائي ڇو ته؟!
ياد ٻڪي جو کوڙو ڪيو پئي،
منھنجو جسم جوانيءَ ڏانھن ھو،
مون کي ڇورين ڇاڻيو ويٺي،
منھنجا گيت جڏھن ھا ھڻڪيا،
واقف ڪنھن واکاڻيو ويٺي،
منھنجو پيءُ ھليو ويو مون کان،
منھنجي جيءَ ھليو ويو مون کان!
منھنجو سائيڪل تنھا تنھا،
بسڪوٽن جون برنيون خالي،
نم جي وڻ کي ڀاڪر پائي،
راڄن وانگي مون نه رنو ھو!
مون وٽ ھڪڙي خاموشي ھئي،
جيڪا مون سان گڏجي بيٺي،
اسڪولن ۽ ڪاليجن ۾،
ماڻھو ڪجھه نه سکندو آھي،
مون به ھوا ۾ پنڌ ڪيا پئي،
وڻ وڻ سان گفتار ڪئي مون،
دور دڙن کي ديداريو مون،
ٻاروچي کي ٻاڪاريو مون،
نيٺ ھجومن پاڻ پسايو،
مون کي ماڻھن شھر رسايو،
ڊيل ڊڪڻ تي موڙ مڙي پيو،
مون مان ھڪڙو گُل ٽڙي پيو!
منھنجي ماءُ مري وئي آخر،
جيڪا جلدي آئي واپس،
آخر ۾ آ چيزل آيو،
جيڪو مون کان آھي سوايو!
منھنجي معنى منھنجو لھجو،
ھن آ مون کان اڳتي ڳايو،
لايو ٿيندو نيٺ سجايو،
ھاءِ ھجومن منجھه اڪيلو!
تنھائيءَ جو پنھنجو ميلو،
وڻ تي ڪانگ ته ويٺا ھوندا،
نيٺ وچينءَ جو ٿيندو ويلو،
ھر ڪنھن جو ھت خير ھجي،
آئون سج لٿي جو ويندس،
مون سان گڏ ھزارين ھوندا،
آئون پوءِ به اڪيلو ويندس!