گِرين اسپاٽ ھوٽل!
گِرين اسپاٽ ھوٽل،
محبُوبا جي ڀَاڪر وانگي،
جنھن ۾ اسانجي ساھ جا اڊندڙ ڌاڳا،
ايترا سوڙھا ٿيندا پيا وڃن،
ڄڻ وليُون پاڻ ۾،
وِچرنديُون ٿيِون وڃن!
۽ اسين سڀ ھيڪلا ڇوڪرا،
پنھنجي پنھنجي پيار جي،
قِصن ڪھاڻين ۾،
چانھه جي ھر ڪوپ ۾،
چَپُ ٻوڙڻ کان اڳي،
ڪيترا ڀيرا،
پنھنجو پاڻ ٻوڙڻ جي،
تمنا ٿا ڪريون!
درد جيڪو،
روز ٿو ڦوڪُون اسان کي ڏئي،
اجھائڻ ٿو گھري،
۽ اسين ٽيبلن جي مٿان،
وِکرندا ٿا رھون،
محبوبا جي ڀاڪر ۾،
پنھنجو پاڻ کان وسرندا ٿا رھون.
_______
ھي ھوٽل حيدرآباد جي تلڪ چاڙھيءَ جي ھيٺان ھوندي ھئي، جتي ڪنھن دؤر ۾ نوجوانڙا ويھي پنھنجا فراق ڦھلوريندا ھُئا، ھاڻي ھوٽل ناھي رھي.