ايڪٽيسي
سنجھا جو ھُو سڀئي ڪولھي،
ٺري جا مٽ کولن ٿا،
عمر ھُونئن اجائِي آ،
مگر سُرڪي سَجائِي آ،
سڀئي لمحا لُٽائي ھُو،
گھڙين جا گھٽ کولن ٿا،
سڄو ڏينھن ھُو ٻنيون ٻارا،
وڏيرن جا ڦريل تارا،
مگر پھچي پيالن وٽ،
ڳچين مان ڳٽ کولن ٿا،
صدين جا درد ڳائن ٿا،
نشي ۾ سڀ ٻڌائين ٿا،
پراڻا عشق اوري ھُو،
فراقيل ڦٽ کولن ٿا،
۽ آڌيءَ جو سڀئي سُرندا،
وڃي پنھنجي ڪکن ڪرندا.