ننڊاکڙي سکي !
ننڊاکڙي سکي،
پير پير ۾ ڏئي،
پئي ھلي رکي رکي،
اڱڻ مٿان اٻاڻڪو،
چنڊ ڍرڪندو وڃي،
ڏور ماٺ جون گھٽيون،
سُڃ ۾ پيون ٺرن،
نم جي وڻ منجھان،
ھيڪلائي جي ھوا،
پئي لڳي رکي رکي!
ننڊاکڙي سکي،
ڦول جي ھيا ڳُتيل،
وار وار ۾ ستل،
پنکڙيون پنکڙيون،
ٿي ويا اڱڻ ۾ اڏامندا،
پَور پَور ۾ ڀريل،
انتظار جا نشا،
بيقرار رات جي،
آخري پھر ۾،
لڙڪ لڙڪ ٿي ويا،
ماڪ جو ٿيو سمو،
ھو نه بيوفا وريو!
آخر اچي ٻکي،
ننڊاکڙي سکي!
۽ انتظار جي سرھاڻ،
اڱڻ مان چنڊ جيئن وئي الھي،
۽ پير جي ڇير به،
نيٺ ھئي سمھي پئي!
نيٺ ھئي سمھي پئي!