عشق آ پکي وانگي!
سانوري اونھاري جو،
رات جو قدم تنھنجا،
لان ۾ لٿا آھن،
سرنگون گلابن ۽،
ٽيڪيا اڳيان تنھنجي،
موتين مٿا آھن!
آسمان اُجرو آ،
رات جو ستارن جي،
پاڻ ۾ ڪچھري آ،
ھيٺ ھوءَ ستي آ،
جاڳندڙ جوانيءَ کي،
ننڊ ڇا ته گھري آ،
تون ڏکڻ ڏي ڏس کڻي،
سامھون اچي ٿي پئي،
لاڙ کان لڙي آھي،
واءَ جو ٿڌيڙو آ،
گھم مان گھمي آيو،
ھوءَ اُتي کڙي آھي،
عشق آ پکيءَ وانگي،
تو مٿان لٿو آھي!
جسم لام وانگر آ،
عشق پياڪ وانگر آ،
پيار مئه پراڻي ڄڻ،
جسم جام وانگر آ،
تون کلي رھي آھين،
چُڳھه ڳل تنھنجي ۾،
مرڪندي پوي ٿو پيو،
تون ملي رھين آھين،
تون ته ماٺڪي آھين،
چُڳھه ڇا چوي ٿو پيو؟
سونھن جي ته معنى ڇا،
سونھن جو مطلب ڇا،
سونھن ڪين مقصد آ،
سونھن نه مقامي آھي،
سونھن عالمي آھي،
عشق سونھن جو ڪم آ،
عشق سونھن جو مطلب آ،
عشق ئي مترجم آ،
وِلھه آ در تي کڙي،
زور سان سھڪي پئي،
پاڻ پئي سھڪون پيا،
صندل جون ڪاٺيون،
باھ ۾ ٻرن پيون،
پاڻ ٻئي مھڪون پيا،
ھيل ڇا پوي پارو،
ھيل تنھنجي ڀاڪرن،
۽ ٻکن جي دُنيا آ،
ھيل ڇا ڳڙو وسندو،
گرمي گذارڻ جي،
دوزخن جي دُنيا آ،
رات آ ڊسمبر جي،
۽ گلاس ۾ ووڊڪا،
آڳ آ بخاري ۾،
جسم تنھنجي جو ڪمبل،
ڪيترو نه ڪوسو آ،
سخت ھن سياري ۾،
چاندني ڊسمبر جي،
باغ ۾ ڏڪي ٿي پئي،
تون مگر ڏکي ناھين،
رات جا ٺري ٿي پئي،
مان اڃان ٻران ٿو پيو،
تون اڃان ٿڪي ناھين،
تون اڱار سگريءَ ۾،
جي نه جسم ٻاريندينءَ،
ٺپ مان ٺري ويندس،
آڳ ڀي حياتي آ،
آڳ کان سواءِ جانان،
مفت مان مري ويندس!
شام جو لڙي پاڇا،
اي تُلسي وڃن ٿا پيا،
رات جو ستارن کي،
مون ڍڪيو تڪيو آھي،
ننڊ ڪانه آئي آ،
آر جو تکو آواز،
سُئيءَ جيئن ڇُپيو آھي،
سانت ٿي سوائي آ،
ساڳئي ھنڌان جانان،
ھڪ مگ ڪافيءَ جو،
پاڻ ٻيئي پيئون گڏجي،
سيءَ ۾ ستل ڀرسان،
ننڊ ۾ الڳ آھيون،
جاڳندي جيئن گڏجي،
حُسن ۾ وجھي ليمون،
پاڻ ٻيئي پيون ٿا پيون،
زندگي کٽي آھي،
تون ڀلي اُھا ناھين،
مان ڀلي اُھو ناھيان،
زندگي ته ساڳي آ،
رنگ جي بدلجي ويو،
روپ جي ويو مٽجي،
آرسي ته ساڳي آ،
عشق ۾ ٿڪو ناھيان،
واپسي به ممڪن ھئي،
پيار به پليو ناھي،
مان اڃان اُتي آھيان،
سج کي نه گرھڻ آ،
چند به جھيڻو ناھي،
مون چيو “سڃاڻين ٿي؟”
ھن چيو، “مليل آھين.”
مون چيو، “ڀلي آھين”!
ڇا اِھا حقيقت آ،
مون چيو ، مجازن ۾،
تون رڳو رُلي آھين.”
سامھون آھيون ويٺا،
فاصلو نٿو ڪٽجي،
فاصلو ڪٿي آھي،
جسم ۾ جواني آ،
مان سڄو ڏسان ٿو پيو،
زلزلو ڪٿي آھي،
باغ ۾ ڏسي پوپٽ،
مون چيو مجازن ۾،
پيار کي وٺان پڪڙي،
مھڪ آ وڌو ماري،
گفتگو گلابن جي،
جيءُ آ وڌو جڪڙي.