شاعري

حسن درس جو رسالو

حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.

  • 4.5/5.0
  • 24972
  • 4909
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حسن درس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Hassan Dars jo Risalo

ادي ھي آجيان ڪھڙي؟

ادي ھي آجيان ڪھڙي؟

اُھائي آجيان ٿي ھئي،
اُھا ئي الوداع ٿي وئي.
ادي ھي آجيان ڪھڙي،
وئي جا موڪلاڻي ٿي!
گڏيا تنھنجي جڳھه تي سئو،
گلابن جا سٿا آھن.
سڀن جا پاڪ ٿيا سينا،
اُگھاڙا سڀ مٿا آھن.
ڪُسڻ جي قول تي قائم،
سڀئي پوتيون کٿا آھن.
سموري واٽ تي واپس،
وھيو آ خون پاڻي ٿي.
ملڻ جون موسمون ماتم،
نماڻين کي نصيبن ۾،
تڏو دل ۾ وڇايل آ،
عزيزن ۽ قريبن ۾.
تلاشيون ٿا سڀئي توکي
وري گڏجي غريبن ۾.
سمورو سوڳ سمجھين ٿي،
سمورو روڳ ڄاڻين ٿي.
ادي ھي آجيان ڪھڙي،
وئي جا موڪلاڻي ٿي!
قضا جي ڪوٽ ڪاري جي.
وري ساڳي ڪھاڻي ٿي.
تون ئي ڌرتي جيان آھين.
اسانجو ٻيو وطن ڪھڙو؟
شھيدن ۽ گلابن کي،
ڀلا ايندو ڪفن ڪھڙو؟
سدائين جا ھجي جيئري،
ڪبو تنھن کي دفن ڪھڙو.
حسن ھر دم حُسيني ھئي.
وڃي سا سنڌ راڻي ٿي.
سڪايل سور وارن کي،
وڌو آ وقت لوساٽي،
اکين جي ڪربلا آخر،
سموري رات ڪيئن ڪاٽي؟
قضا جي ڪوٽ ڪاري جي.
وري ساڳي ڪھاڻي ٿي.
اچي حامي حسيني ٿي،
سنڌين سان ڪربلا ٿي وئي
اُھا ئي آجيان ٿي ھئي.
اُھا ئي الوداع ٿي وئي.