ڪاٿو
ھڪ شخص عمر ڀر سوچيندو
ھُو گرم ھوائون صحرا جون
جي مون کي ساڙي ڪين سگھيون
اڄ آئون جلان پيو اوندھ ۾
ڄڻ سج لھي پيو سيني ۾.
ھڪ شخص عمر ڀر سوچيندو
ھي ٻارنھن سال حياتيءَ جا
جي قيدي بڻجي مون ڪاٽيا
ھو پيار به ڄڻ ڪو پٿر ھو
جنھن کي مون ھٿن سان ويھي گھڙيو
تنھن کي پو ويھي سجدو ڪيو
پر بُت ۾ آخر ساھ نه پيو.
ھڪ شخص عمر ڀر سوچيندو
ھن غم جو ڪارڻ ڇا آھي
ھيءَ دل جا مُور نه مٽجي ٿي
ھي ھر ھر سارڻ ڇا آھي
۽ خود کي ٻئي جي خيالن ۾
ھي ٻوڙڻ تارڻ ڇا آھي؟
ھڪ شخص عمر ڀر سوچيندو
ھي ساحل ڇا ڇا چئي سگھندا
ھي جو به وڃايم وڻ وڻ ۾
سي منظر واپس ڏئي سگھندا
ھن غم جو ڪاٿو ڪونھي ڪو
ھي درد ندين ۾ ڇلڪي پيو
ھن ساحل تي آ رش وڏي.