تون نه آهين
تون نه آهين
تون نه آھين
تون ڪٿي ڀي ڪونه آھين
تب اکيون پُوري پَٽي
ماڪ مکڙين تي چُمي
پرھ جي پاڳل ھوا
ڪيئن نياپا ڪُنڊ ۾ آھن پيا.
۽ خطن جا لفظ ٽيبل تي پيا آھن ٽُٽا
ڪاغذن تي
معنويت
بي معنويت جو بار آھي
بستري تي ٿَڪُ آھي
ڄڻ صدين جا ھڏ جيڪي
پيا اُتي ساھي پَٽِن
۽ اکين ۾ گھر آھي.
دور تائين ھڪ تاري کانسواءِ
ٻيو ڪوبه ڪونھي
تون نه آھين
تون نه آھين
تون ڪٿي ڀي ڪونه آھين.
ٻنھپرن جي ٻَکن ۾ ڪير آھي
“ھڪ” ڪونھي ڪو لکن ۾ ڪير آھي
سج جي روشن گھٽيءَ ۾ رش آھي
چھرو چھري تي پوي ٿو ڇانوَ ٿي
“اچ ويجھو” ڪو چوي ٿو ڇانوَ ٿي
پاڇو پاڇي کي ورايو پيو وڃي
دور کي نزديڪ ٿيندا پيا وڃن
ھڪ ٻئي مان پار ٿيندا پيا وڃن
مان مگر محسوس ٿو پيو ڪجھه ڪريان
خيال جو خنجر اچيو مون کي لڳي.
تون نه آھين
تون نه آھين
تون ڪٿي ڀي ڪونه آھين.
جام ۾ بدنام جِيوَن جو نشو
راھ تي بي نام پيرن جا نشان
منزلن تي ڪو مھانگو موھ آھي
زندگيءَ ۾ آسرو ۽ ڊوھ آھي
سمنڊ ۾ ڇولين سندي ڇڪتان آ
ساحلن تي انتظاري، ڄاڻ آ
چؤطرف خالي پڻو آھي کليل
تون نه آھين
تون نه آھين
تون ڪٿي ڀي ڪونه آھين.