مُون کي الٽيون ٿيون اچن!
حڪومتي داٻي جي لانگ ھيٺان ليٽل،
جنرلن جي جوتن کي چنبڙيل ۽ چھٽيل،
ننڍي وڏي ملھه ۾ وڏي واڪ وِڪِل،
پوڙھي وئيشا وانگيان کاڌل ۽ پيتل،
ڌارين اڳيان ڌوڙ ۾ پائين ليٿڙيون،
پنھنجن مٿان پر رھين سدائين سِيٽيل،
سنڌي وڏيرا توتي سوچيندي،
مون کي اُلٽيون ٿيون اچن!
ڪھڙي گندي ناليءَ مان پئدا ٿيو آھين،
مسڪين جي قوم کي ڳچي پيو آھين،
ماڻھن لاءِ مصيبت جھنجھٽ ٿيو آھين،
دشمنن جي ڀر وٺي بيھين ٿو ڀاڙيا!
دشمنن سان ئي تون گڏجي ويو آھين،
تنھنجو ته وير ھو ئي سڄو ويرين سان واڳيل،
ڏھين ڏينھن کان پوءِ تون ستل اُٿيو آھين،
سنڌي وڏيرا توتي سوچيندي،
مون کي اُلٽيون ٿيون اچن!
نديءَ جي نيلاميءَ ۾ بيٺي چپ چٽيئي،
جنھن ڌرتي جو پاڻي پين سو پاڻي وڪڻين،
جرڳن ۾ ٿو جک ھڻين ۽ نياڻي وڪڻين،
وطن جي تون ٿو واڙي واڙي وڪڻين،
شھر وڪڻين، ڳوٺ وڪڻين در جي خاڪ،
وڻ ٽڻ ٻوٽو، پکي پکڻ ڌرتي پاڪ وڪڻين،
سنڌي وڏيرا تو تي سوچيندي،
مون کي اُلٽيون ٿيون اچن!