نار جي نِسر ۾ چاندي جو ڇلو!
وقت جي رفتار ۾ آ زندگي،
گڏ ھوندي ڌار ۾ آ زندگي،
ھو اُڏامي ٿو پکيئڙن کان پڇي،
ھيٺ ڇو ته ڄار ۾ آ زندگي،
کنڊرن ۾ ھو اچي بيٺو جڏھن،
جھنگ جا پئي جانور خوش ٿي کليا،
رات جو ھُن گِدڙن سان ڪئي ڪچھري،
ڏينھن جو ڪئين شينھن پئي ھن سان مليا،
باغ ۾ ھُن گُل سان ڪئي گفتگو،
مک ماکي جي مگر مصروف ھئي،
ڀونئر پنھنجي منھن پئي ڀڻڪيو،
ڏيڏرين پئي پاڻ ۾ سُس پس ڪئي،
لڳ جي موسم وڻن کي ويڙھيو،
بادلن جا ديو ڪاوڙجي ويا،
ماڪوڙيون ٿي ميڙ آيون نم ڏي،
مينھن پوءِ گھاٽا پھاڙن تي پيا،
رُڃ جو تجلو پيالي ۾ پيو،
پٽ واريءَ جي وني پرتي ڀڳي،
وڻن ھلڪي ننڊ ڪئي رات تي،
وقت جي ورھين پڄاڻان اک لڳي،
نار جي نسر ۾ چاندي جو ڇلو،
مُشڪ جي خوشبو ھرڻ جي دُن ۾،
ڏاند گاڏيءَ تي چڙھي پئي زندگي،
ھن ڄاتو نيٺ خود کي ھُن ۾!