نديءَ جي رُخ ڏي نھار وري ھليو ويندس!
اوھان کي پار اُڪاري وري ھليو ويندس!
سموري رات پُڪاري وري ھليو ويندس!
صبح جو سج اُڀاري وري ھليو ويندس!
وري آواره گرديءَ جا لکين نغما نوان ڪيئي،
پکين جو جُھنڊ اُڏاري وري ھليو ويندس!
حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو