ڪير به رستن کي ويڙھي نه سگھيو!
ھو اڄ واپس اچي رھيو آھي،
چانڊني سمنڊ جي ڇولين ۾ اٿلي پيئي،
۽ جھوني جبل جي پاڙ ۾،
مئل گاھ جي مُٺ،
ٻيھر ساھ کڻي رھي آھي،
ھو سوال جي نشاني جيان،
ھر قطار جي آخر ۾ بيٺو رھيو،
پھرين پھرين ھن کان جواني واپس ورتي وئي،
مگر عورت جي شبيھه ھن وٽ سانڍيل رھي!
ھن کي وچ رستي تي لٽيو ويو،
مگر ڌرتي کيڙڻ جو ھنر ھن وٽ محفوظ رھيو!
ھن ستارا ڏٺا ته سندس اکيون ڪڍيون ويون،
ھُن گلاب پوکيو ته سندس ھٿ وڍيا ويا،
۽ پوءِ به ھن جڏھن شروع ڪيو ته،
ڪير به رستن کي ويڙھي نه سگھيو!
۽ ھن جڏھن سوچڻ شروع ڪيو ته،
ڪير به اوندھ ۾ ھن جو پيڇو نه ڪري سگھيو!
ھن جي جسم ۾ تلوار،
۽ تلوار جي رھڻ جي جاءِ ڳولي لڌي وئي،
ھن جي شراب ۾،
زھر ملائڻ کي ممڪن بنايو ويو!
۽ ھن جي گھر کي،
قبر کان به اونھون کوٽيو ويو،
آخري دفعو،
ھو جڏھن آسمان ڏانھن اڏاڻو ھو ته سڀني،
ھن جي پاڇي تي حملو ڪيو ھو.