سانجھيءَ جي ڪعبي ۾
سانجھي جي ڪعبي ۾،
ھر ڪو درد حجرِ اَسود
ھر ڪنھن جو آ پنھنجو قد،
ھر ڪو پنھنجا درد چمي ٿو،
پنھنجا دُک ۽ چميون لکي ٿو،
سانجھيءَ جي ڪعبي ۾،
سج لھي ويو ٽارين تان،
ڪارو اُڀ غلاف لکي ٿو،
ڪنھن ڪنھن جو آ ڪھڙو ڪلمو
ھر ڪو تارو صاف لکي ٿو،
ڪير ھوا اسان ڊوڙ پڄائي
ھر ڪو پنھنجي منھن ڊوڙي ٿو،
ڪير طواف ڪري ٿو ڪنھن لاءِ،
ھر ڪو پنھنجي منھن لوڙي ٿو،
تون مون پارا ڪھڙا ڪافر
ڪالھوڪي ڏينھن جھڙا ڪافر
ڪنھن جو آ ايمان لتاڙيل،
ڪنھن جو اڄ ويساھُ ٽٽو آ
ھر ڪنھن رڙ جو پنھنجو رب آ،
جنھن کي ڪوبه نه بند گھٽو آ،
منڪر شام ته چوندي پيرا،
ڪنھن جو ڪنھن جو پنڌ کُٽو آ
ڪھڙي مومن مات مڃي آ
ڪھڙي ڪافر نانءُ لکيو آ
موت سندي ديوار مٿان،
ڪاري اُڀ اپار مٿان،
سانجھيءَ جي ڪعبي ۾،
سانجھيءَ جي ڪعبي ۾،