جر تي جواني!
شينھن جي گجگوڙ ويڙھي ٿو گھمي،
جھنگ کي ھُن جان ۾ آ پوکيو،
تنھن ڪري سڀ ڪجھه سھيڙي ٿو گھُمي،
وقت کي ھو طاقتن مان ٿو ڏسي،
جر تي جواني ڀڳي ھئي آرسي،
طلمسي آ ھت ھُن جو، جنھن وري،
ڏيڏرن کي تارن ۾ تبديل ڪيو،
ڍنڍ گھري پوءِ لڳي ھئي آرسي!
خيال جو مضبوط خنجر ذھن ۾،
عورتن جي آسمانن جو پکي،
عشق جي ڪاري وڇيري تي چڙھيل،
آزمائي ٿو ھوا جي ڪوڙڪي،
داستانن مان کنيل ھُن جو جسم،
قافلن جون واھر ھن جون اکيون،
ھو سدا سرمست رھندڙ نغمگي،
دائرن ۾ لفظ ھُن جا ٿا لڏن،
ڌيان سان ٻڌندو رھي ٿو ماٺ کي،
خواب کي گھاٽو ڪري ٿو اک ۾،
ڍنڍ ھُن کي ماءُ وانگي آ مٺي،
واءُ ھُن کي ڀاءُ وانگي ٿو لڳي!
واچوڙن جا ٻارڙا ھُن جي پٺيان،
بادلن جا رٿ ھُن جي ھٿ ۾
سانوڻيءَ جا مينھن ھُن جي سٿ ۾،
دل زمين ۾ ٻج وانگي ٿي ڦٽي!
لفظ جو ٻوٽو ٻري ٿو اُس ۾،
گيت لھوارو تري ٿو اُس ۾،
فطرتن جي فرزندي ھُن جو نصيب،
ڪائناتن کي رھي ٿو ھو قريب،
ڪائناتن کي رھي ٿو ھو قريب!