شاعري

حسن درس جو رسالو

حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.

  • 4.5/5.0
  • 25038
  • 4942
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حسن درس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Hassan Dars jo Risalo

جر تي جواني!

جر تي جواني!

شينھن جي گجگوڙ ويڙھي ٿو گھمي،
جھنگ کي ھُن جان ۾ آ پوکيو،
تنھن ڪري سڀ ڪجھه سھيڙي ٿو گھُمي،
وقت کي ھو طاقتن مان ٿو ڏسي،
جر تي جواني ڀڳي ھئي آرسي،
طلمسي آ ھت ھُن جو، جنھن وري،
ڏيڏرن کي تارن ۾ تبديل ڪيو،
ڍنڍ گھري پوءِ لڳي ھئي آرسي!
خيال جو مضبوط خنجر ذھن ۾،
عورتن جي آسمانن جو پکي،
عشق جي ڪاري وڇيري تي چڙھيل،
آزمائي ٿو ھوا جي ڪوڙڪي،
داستانن مان کنيل ھُن جو جسم،
قافلن جون واھر ھن جون اکيون،
ھو سدا سرمست رھندڙ نغمگي،
دائرن ۾ لفظ ھُن جا ٿا لڏن،
ڌيان سان ٻڌندو رھي ٿو ماٺ کي،
خواب کي گھاٽو ڪري ٿو اک ۾،
ڍنڍ ھُن کي ماءُ وانگي آ مٺي،
واءُ ھُن کي ڀاءُ وانگي ٿو لڳي!
واچوڙن جا ٻارڙا ھُن جي پٺيان،
بادلن جا رٿ ھُن جي ھٿ ۾
سانوڻيءَ جا مينھن ھُن جي سٿ ۾،
دل زمين ۾ ٻج وانگي ٿي ڦٽي!
لفظ جو ٻوٽو ٻري ٿو اُس ۾،
گيت لھوارو تري ٿو اُس ۾،
فطرتن جي فرزندي ھُن جو نصيب،
ڪائناتن کي رھي ٿو ھو قريب،
ڪائناتن کي رھي ٿو ھو قريب!