ھوا ۾ روح رخصت ٿيو، مٽيءَ ۾ دل دفن ٿي وئي،
شھادت جي شفق ھيٺان، ڪَلي ھر ڪا ڪفن ٿي وئي.
ائين ماڻھو بدلجي ملڪ ۽ ھڪ قوم ٿي ٿو پئي،
وطن تان جان وئي واري وري سا خود وطن ٿي وئي.
ھزارين درد لمحا ديس ۾ گذريو نٿا گذرن،
گھڙي ھڪ گھاءُ ٿي بيٺي ڪٽڻ کان ئي ڪٺن ٿي وئي.
حياتيءَ ائين سدا روشن رکڻ آ ڪم شھيدن جو،
مرڻ جي واقعي مان ڏس جيئڻ جو نئون جتن ٿي وئي.