شاعري

حسن درس جو رسالو

حسن درس جي شاعريءَ جي محبوبا ڀلي ڪينجهر ڍنڍ هجي پر سچ ته حَسن جي شاعريءَ ۾ سنڌ جي سونهن جهلڪي ٿي. هو محبتن، مُرڪن ۽ عاشقن جو شاعر هو، جنهن جي شاعري هر دل کي جهومائي وجهندي هئي. اسان وٽ اهڙا گهٽ شاعر آهن جن جي سڃاڻ سندس ڪتاب کانسواءِ ئي شاعري بڻي هجي، انهن مان حسن درس جو مقام به مٿانهون آهي. اسان جي سنڌ سان سڀ کان وڏو الميو اهو رهيو آهي جو انقلابين ۽ عاشقن جي زندگي مختصر رهي آهي ۽ ايئن ئي حسن درس به اسان کان موڪلائي هليو ويو.

  • 4.5/5.0
  • 25045
  • 4945
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حسن درس
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Hassan Dars jo Risalo

گھُمان ساڻ گھوڙي!

گھُمان ساڻ گھوڙي!

گھُمان ساڻ گھوڙي، مان ننڍڙو ڪِڪِو،
ڪڏھن ڪين کاوان ڪو ڌرتي ڌڪو.
وري سَنج سونا جڙائي اچان،
اکيون عشق ۾، ڪٿ اڙائي اچان،
سنھي ڇوڪريءَ کي لڪڻ جيئن کڻان،
مگر ڪين گھوڙي کي ھڪلي ھڻان،
سڄو ڳوٺ مون کي پيو واھ واھ وڻي،
سڄي ڳوٺ کي آئون پيو پڻ وڻان!
صبح جو جڏھن سج چمڪي اٿي،
گھٽين منجھه سنبن جا سٽڪا ھجن،
گھُمان آئون گھوڙي تي نازن منجھان،
ڏسڻ وارا بوسڪيءَ جا پٽڪا ھجن.
جڏھن شام جا پنج وڄندا پيا!
وڇيرا ھوائن ۾ ڀڄندا پيا!
جڏھن سانجھه تارن کي سڏڙا ڪري،
گھُمي مان به گھر ڏانھن موٽي اچان!