2. آدمی آدمیا دا دارو، آدمی آدمیا دا مارو۔ (کہاوت)
دارو؛ درمان، دوا، وقت تي ڪم ايندڙ، علاج. مارو؛ ماريندڙ، ڏنڀ ڏيندڙ.
انسان، ھڪٻئي جي ڪم اچي ٿو. ھن دنيا اندر، کيس آندو ئي آزمائڻ خاطر ويو آھي. اھو ڏسجي ته ھو پاڪ رب جي عبادت سان گڏ، سندس خلقيل مخلوق جي ڪيترو ڪم اچي ٿو، ان کي ڪيترو پنھنجو سمجھي ٿو، ڇو جو چوندا آھن؛ جنھن يار جو پار سڃاتو، تنھن يار سڃاتو. رب جي مخلوق، عيال مثل آھي. جيڪي رب سان محبت جي دعويٰ ڪن ٿا، سي رب جي مخلوق سان ڪيترو ڀلو ھلن ٿا. جيڪڏهن ٻي مخلوق سان چڱائي نه ٿي پُڄين ته ڀلا جيسي مخلوق سان سندن ڪيترو سلوڪ چڱو آھي. انسان، ان سبب جي ڪري ٻين ماڻھن سان چڱو سلوڪ ڪري ٿو ۽ انھن جي ڏک درد ۾ ڪم اچي ٿو. ائين نه ٿئي جو پنھنجي غرضن جي پوئواريءَ ۾ رڌل رھي ۽ ٻين جا حق ڦٻائيندو رھي.
مطلب؛
۱. ماڻھو، ماڻھوءَ لاءِ ڀرجھلو به آھي ته ويري به.
۲. ماڻھو، ماڻھن کان سواءِ رھي نه ٿو سگھي. پوءِ منجھانئن سھنج پھچنس يا اھنج.