137. ہچھا کون؟ میں آپ۔ (کہاوت)
ہچھا؛ اچھا، سٺو، ڀلو.
سٺي ھجڻ جو سرٽيفڪيٽ، ھر ڪو پاڻ کي پھرين ڏيندو آھي. پرائي محنت به پنھنجي کنڌي ۾ پيو وجھندو. ان ۾ به پنھنجي سورھيائيءَ جا ڳڻ پيو ڳائيندو. ڪھڙي به نااھل شخص کان ٿيل ڪم جي ڪارنامي بابت پڇبو ته اشارو پاڻ ڏانھن ڏيندو.
خود ثنائيءَ واري ٿاٻي-ٽؤنڪر، چڱن ڀلن کي ھوندي آھي. ڪن ته وڏن پڙھيلن ۽ بزرگن کي به اھڙي بري فعل ۾ ملوث ڏٺو ويو آھي. ان، مان واري عادت، چڱن ڀلن جا پٽڪا ڌوڙ ڪرائي ڇڏيا. ٻين جي سچي تعريف ڪرڻ کان به پيا ڪيٻائيندا. جڏھن ته پنھنجي تعريف، ڪوڙ تي ڪندي به، نه مڙندا آھن.
مطلب؛
۱ . ڀلو ڪير؟ چي؛ مان پاڻ. (ترجمو)
۲ . ڪانءَ کي چيائون؛ ”سھڻو ٻچو کڻي آءُ!“ ته پنھنجو ٻچو کڻي آيو. چي؛ ”ھن کان وڌيڪ دنيا ۾ ڪو سھڻو ڪونھي.“
۳ . نه ڪنھن کي عقل منجھايو آھي، نه ڪنھن کي سونھن سڪايو آھي.
۴ . ھڪڙي ڏيڏري، ٻيءَ کان پڇيو؛ ”ھي جيڪو چون ٿا ڪي پريون به آھن دنيا ۾، اھي ڀلا اسان کان وڌيڪ سھڻيون آھن ڇا؟“