3. آدمی بوٹا ويخ کے چھاماں بيٹھدے۔ (کہاوت)
بوٹا؛ ٻوٽو، وڻ. ويخ؛ ويک، ڏسي. چھاماں؛ ڇانءَ ۾.
ھر وڻ، ڇانءَ ڏيندڙ نه ھوندو آھي. ڪن وڻن جي ڇانءَ فائديمند به نه ھوندي آھي. ڦلدار وڻ جي ھيٺان ويھبو ته ڦل جا تاڪائو، جنب يا پٿر ھڻي، زخمي به ڪري سگھن ٿا. ان خطري سبب، ھر ميويدار وڻ جھڙوڪ؛ ٻير، انب، زيتون، کٻڙ وغيرھ جي ھيٺان ويھڻ، پسند نه ڪيو ويندو آھي. ڪنڊن واري وڻ جھڙوڪ؛ ڪنڊي، ٻير، ٻٻر، ڪرڙ وغيرھ جي ڇانءَ ھيٺان ويھڻ کي به گھٽ پسند ڪيو ويندو آھي. ڇانءَ جي لحاظ کان سنڌ جا سٺا وڻ نم، آسرھن، ٽالھي وغيرھ آھن. انھن جي ڇانءَ چڱي آھي. صحت بخش به آھي ته سڪون بخش پڻ. انھن جي ھيٺان به تڏھن ويھبو جڏھن، پوري جو پورو، ڇانءَ جي ھيٺان ھجبو. اڌ-گيدي اس ۾ ويھڻ، پڻ جان لاءِ نقصانڪار آھي. اڌ-رنگ جي بيماري ٿيڻ جو خطرو رھندو. ان جي برعڪس، بيد مشڪ، ڊڊونيا، ڪوھنو ڪارپس ۽ ڪوھنو دماس وغيرھ وڻن منجھ، ٿوري گھڻي ڇانءَ ھوندي آھي، پر صحت بخش ناھي ھوندي. پوري جسم آھر ڇانءَ به نه ڏيندا آھن. ٿوريءَ گرميءَ تي بيد مشڪ جي وڻ جا ڏار پاڻ-مرادو ٽڙڪاٽ ڪري به ٽٽي پوندا آھن. ھيٺ ويٺل کي اوچتو ڌڪ لڳي سگھن ٿا.
مطلب؛
۱. وڻ جي نوعيت ۽ سندس ڇانءَ جي ھيئت کي جاچي، پوءِ ھيٺان آساس وٺجي.
۲. ماڻھوءَ ماڻھوءَ کي ڏسي، ساڻس ورتاءُ ڪجي. ھر ماڻھوءَ مان ساڳيا فائدا نه ٿا رسن.