71. چوراں کولو پنڈ تاولی۔ (کہاوت)
چوراں؛ چورن، ڦورن. کولو؛ کئون، کان. پنڈ؛ ڀِنڊَ، ٻِنڊَ، ڳنڍ، ٻڌل ھَڙَ، ڳٺڙي، ڀروٽي، ڀري. تاولی؛ اٻھري، تڪڙي.
چور جڏھن ڪنھن گھر ۾ گھڙي چوري ڪندو آھي ته گھر جي چڱي سامان کي تاڙي ھٿ ڪندو آھي ۽ کڻڻ لاءِ اھو سامان ڪنھن ڪپڙي جي چادر ۾ ڳنڍ ڪري ٻڌندو آھي ته جيئن مٿي تي رکي کڻي ھلڻ ۾ سھنجو رھيس. مال جي ٻڌل ڳٺڙي، وزن ۾ ڳؤري ھوندي آھي. جيئن ته چور کي سر جي لڳل ھوندي آھي، تنھنڪري کيس ان جو وزن معلوم ئي نه ٿيندو آھي. صبح جو پيري وقت، سپاھي ۽ ڀاڳيا، جڏھن پير ليڪي بيھندا آھن ۽ ھڪڙي چور جو پير ڏسي ۽ چوري ٿيل سامان جو اندازو لڳائي حيران ٿيندا آھن ته ايڏو سامان ھڪڙي چور کنيو ڪيئن آھي. کانئن چوري وسري ويندي آھي، رڳو ان ڳالھ تي پيا چور خان کي داد ڏيندا آھن.
اھا ٻي ڳالھ آھي ته چوري ٿيڻ کان پوءِ، مال جي ڳٺڙي ھجي يا مينھن جھڙو ھوريان ھلندڙ ڍور، چور جي ھٿن ۾ اچڻ کان پوءِ ان جي وک چور جي وک کان به تڪڙي ٿي ويندي آھي.
مطلب؛
۱ . چورن کان، ٻنڊ تڪڙي. (ترجمو)
۲ . گھوٽ ماءُ کان، ارڻ ماءُ تڪڙي. (سنڌي)
۳ . مدعي سست، گواھ چست.
۴ . چورن کان ڳٺڙي، اڳيان اڳيان.