113. ککھ بھی چوری، لکھ بھی چوری۔ (کہاوت)
چوري ڪيتري به ننڍي شيءِ جي ھجي، آخرڪار چوري آھي. ڪٿي به لڪڻي ناھي. اھو ناھي ته وڏيون چوريون پڪڙجن ٿيون، ننڍيون نه ٿيون پڪڙجن. اھا ٻي ڳالھ آھي ته وڏي چوري ڀاڳيي کان برداشت نه ٿيندي آھي، جڏھن ته ننڍي يا سنھي چوري، ڀاڳيو به اک ٽيٽ پڄاڻان، نظر انداز ڪري ڇڏيندو آھي. اھا ئي شيءِ اگر گھري وٺبس ته شايد دل جي خوشيءَ سان ڏئي به وجھي، جڏھن ته چوري ڪرڻ پڄاڻان، سندس دل پئي ڪُرندي. اھو دل جو ڪُرڻ يا سڙڻ، ھڪڙو فطري رد عمل آھي، جنھن جو اظھار، وڏي توڙي ننڍي شيءِ جي چوري ٿيڻ تي ھڪجھڙو ٿئي ٿو.
چور کي ان ڳالھ تي اطمينان نه ڪرڻ گھرجي ته ننڍي چوري يا ڪک جي چوري ڇپي ٿي وڃي يا ڦٻي ٿي وڃي ته ان جو حساب ڪتاب نه ٿيندو. ھر ذري پرزي، اعمال نامه ۾ داخل ٿيندي ٿي رھي. ھر ذري پرزي جي پڇا ضرور ٿيندي.
مطلب؛
۱ . ڪک به چوري، لک به چوري. (ترجمو)
۲ . ڪک جو چور، سو لک جو چور.
۳ . چوري ته چوري آھي، پوءِ اھا ڪک ھجي يا لک جي ھجي.