لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

59. جند نروئی، مل نینھ کوئی۔ (کہاوت)

59. جند نروئی، مل نینھ کوئی۔ (کہاوت)
جند؛ جند، جان، سرير، جسم. نروئی؛ درستگي، چاقائي، ٺيڪائي. مل؛ ملھ، قيمت. نینھ؛ ناھي.
جھان جي اندر، انسان کي زندگي گذارڻ لاءِ، کوڙ ساريون نعمتون جھان مان ئي ملڻيون آھن. جڏھن ته ڪي مخصوص نعمتون، ھو پاڻ سان، ساڻ کنيو آيو آھي. جھڙوڪ؛ سرير، حياتي، عمر، نصيب، حسب نسب وغيرھ. کيس مخصوص علائقي ۽ حسب نسب يا قوم اندر، مخصوص ماڳ مڪان تي مقرر وقت تي موڪليو وڃي ٿو.
عمر يا حياتيءَ جي موڙي کڻي، انساني سرير سان جيڪو آيو آھي، سو ڪوشش ضرور ڪندو ته اھا موڙي چڱن ڪمن ۾ استعمال ڪري ۽ پاڻ کي خوش رکي. خاص طور تي پنھنجي سرير بابت، ھر ڪنھن کي ڳڻتي ضرور ھوندي آھي. اھو خوش ۽ صحتمند ھجي. ان سان سڪون ۽ ذھني طراوت آھي. ان سان ماڻھو ھڪ طرف ٻين جي محتاجيءَ کان بچي ٿو، ٻئي طرف ٻين جي ڪم اچي، دعائون کٽي ٿو.
مطلب؛
۱ . صحتمند سرير جھڙي نعمت ئي ڪانھي. (ترجمو)
۲ . تندرستي؛ ھزار نعمت.
۳ . رب ھلنديءَ ھلائي، ڪنھن جي محتاجي نه ڏئي.