139. ہسیا تے پھسیا۔ (کہاوت)
ہسیا؛ کِليو، کِليائين. پھسیا؛ ڦاٿو، چؤکنڀو ٻڌو.
ڪاوڙ واري ماڻھوءَ کان ھر ڪو ٽري پاسو ڪندو آھي. کلي ڳالھائڻ واري ڏانھن وقت ڪڍي به ھليو ويندو آھي. نئون ماڻھو، ٻئي سان جھٽ رلي ملي نه ويندو آھي. نئين ھجڻ واري وٿي، ٻنھي جي وچ ۾ حائل ضرور ھوندي آھي. جنھن سببان، ھڪ ٻئي سان ترش لھجي ۾ ڳالھ ٻولھ ڪندا آھن. ڳالھائيندي ڳالھائيندي، ھڪ ڌر اگر مرڪي موٽ ڏني ته ٻئي جي دل به سرڪي پوندي. پوءِ حجاب جا پردا ٽٽڻ شروع ٿيندا آھن. بي حجاب ٿيڻ کان پوءِ، کلي ڳالھائڻ وارو ويندو آھي ڦاسندو ۽ جڪڙجندو.
ان جو ٻيو مطلب به آھي. ڪنھن معاملي ۾ ڪنھن کان آڏي پڇا ٿيندي آھي. اھو رُکا جواب ڏيندو آھي. جڏھن آڏي پڇا وارو منطقي دليلن سان سوڙھو ڪري سچ اڳرڻ واري جاءِ تي وٺي ايندو اٿس، ته ڀيد کلڻ شرط اڳلو ڦڪي کل کلي پوندو آھي. اھا ڦڪي کل، کيس خوار ڪري ڦاسائي وجھندي آھي.
مطلب؛
۱ . ھنسي ته ڦنسي. (ترجمو)
۲ . کليائين ته ڦاٿي.
۳ . چُپ؛ نيم رضا.
۴ . آپي ريڌي، ڪرم ڪٽائي.