82. دور دے رشتیدار کولو، نیڑے دا گمانڈھی چنگا ہوندے۔ (کہاوت)
گمانڈھی؛ پڑوسی؛ پاڙيسري. پاڙيچو.
انسان، گڏجي رھڻ واري مخلوق آھي. اڪيلي ۾ رھڻ، سندس وس کان چڙھيل آھي. الائي ڪيتريون ضرورتون ساڻس ملحق آھن، جن لاءِ کيس ٻين جي مدد درڪار رھي ٿي. مڙيئي ضرورتون، اڪيلي سر ڪير به نمٽائي نه ٿو سگھي. سفر توڙي حضر ۾، کاڌي پيتي، لٽي ڪپڙي، وھنجڻ سانجڻ جھڙن خفن ۾ ڪو به اڪيلي سر نه سوچي سگھندو، نه وري انھيءَ بوجھ کي اڪيلي سر منھن ڏيئي سگھندو.
بيماري بڙي، لڱائي چڱائيءَ ۾، ڪڏھن ڪڏھن اوچتو ٻين جي مدد درڪار ٿي پوندي. ان صورت ۾، ھڪل جو جواب ھڪل ۾، اھو ڏيندو جيڪو ويجھو/ عزيز/ مائٽ ھوندو، ٻيو نه ڏيندو. پر ڪي اوچتيون ضروتون بيگاھ ۽ بي وقت اچي مٿان ڪڙڪنديون آھن. ان مھل سڏ ۾ سڏ اھو ڏيندو جيڪو ھمدردري رکڻ سان گڏ جسماني طور ويجھو ھوندو. اھو فقط ۽ فقط پاڙيسري ئي آھي. پاڙيسري، ويجھو مائٽ به ٿي سگھي ٿو، پري جو مائٽ به ٿي سگھي ٿو ته ساڳي ذات يا مذھب وارو به نڪري سگھي ٿو. پاڙيسريءَ طرفان، بيگاھ وقت واري ڪيل مدد، پري رھندڙ مائٽ جي مڙني مھربانين کان وڌيڪ آھي.
مطلب؛
۱ . پري رھندڙ مائٽ کان، ويجھو رھندڙ پاڙيسري چڱو. (ترجمو)