لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

6. اچپا پکم کھا، مندھريا منگ کھا۔ (کہاوت)

6. اچپا پکم کھا، مندھريا منگ کھا۔ (کہاوت)
اچپا؛ ڊگھي قد وارو. پکم؛ پڪڙي، سٽ ڏئي. کھا؛ کائي. مندھريا؛ ٺينگڙو، بندرو. منگ؛ مَڱي، گُھري، پني، پن مَڱ تي.
جنھن جو قد ڊگھو آھي، سو ويٺي ويٺي، ويجھي شيءِ تي پھچي وڃي. ان کي رڳو ھٿ ڊگھو ڪري، کڻڻ جي دير آھي. ان جي ڀيٽ ۾ بندري قد وارو، ڪنھن شيءِ تي پھچڻ لاءِ ويٺو ٺينگ ٽپا ڏيندو، پوءِ به پھچي الائي نه. ڊگھي قد وارو، ڪنھن ڦلدار وڻ جي ھيٺان بيٺي بيٺي ھٿ سان ئي ڦل پٽي وٺندو. ان جي برعڪس، ڪوتاھ قد ماڻھوءَ کي ڊگھي قد واري جي مدد وٺڻي پوندي يا ان کان گھرڻو پوندس.
جنھن جا ھٿ ڊگھا آھن، تنھن جو ھر ڪم جلدي ٿيو وڃي. جيڪو ھٿ ڳل سان ٻڌي ھلي ٿو ۽ ڊگھيري نه ٿو، تنھن کي کائڻ لاءِ نيٺ ٻين آڏو ھٿ ٽنگڻو ٿو پوي.
مطلب؛
۱ . ڊگھي قد وارو، جھاپڙ ڏئي کائي، بندري قد وارو، گُھري کائي. (ترجمو)