43. پیسے دی گدڑی، روپیا پیا تے ادڑی۔ (کہاوت)
آڳاٽي دور ۾، پئسو پنجڙ جان سان رکڻو پوندو ھيو. بئنڪون ھيون ڪو نه. ٻين وٽ ڌراوت طور رکڻ به خطري کان خالي ڪو نه ھوندو ھيو، ڇو جو ماڻھوءَ جي کرڻ يا بي ايمان ٿيڻ جو وقت مقرر ٿيل ناھي. ان ڪري ڪي ماڻھو، ناڻو صندوقن ۾ بند ڪري، مٿانئن بندوقن سان پھرو ڏيندا ھيا. ڪي زمين ۾ پوري ڇڏيندا ھيا. جڏھن ته سفر حضر منجھ، اھو ناڻو جان سان رکڻو ھوندو ھيو. چوڻي پڻ ھئي؛ رن ران سان، پئسو جان سان. جان سان تڏھن ٻڌي سگھبو ھيو، جڏھن ڪنھن ڪپڙي منجھ ٻڌل ھجي يا ڪپڙي جي ٺھيل ڳوٿريءَ ۾ منجھ سانڍيل ھجي. پوءِ اھو ڪمر سان يا چيلھ سان ٻڌي ڇڏبو ھيو.
سادي ڪپڙي جي ڳوٿري، بربلن ٽڪن پوڻ تي ڳري ڇڄي پوندي ھئي، جنھنڪري اھا ڳوٿري اگر مضبوط ٺاھڻي ھوندي ھئي ته چمڙي منجھان ٺھندي ھئي، ان ڪري جان سان چھٽيل ھوندي ڪو نقصان نه رسائيندي ھئي.
سادي ڪپڙي جي ڳوٿريءَ ۾ پئسا پوندا ته ڦاٽي پوندي.
مطلب؛
۱ . پئسي جي ڳوٿري، رپيا پوڻ سان ڄاڻ اڊڙي. (ترجمو)
۲ . پیسے دی گتھی بچ روپیا پیا تے پھٹ جلدی اے۔ (کہاوت)
۳ . پئسي جي ڳوٿريءَ ۾، رپيا پيا ته ڦاٽڻ لڳندي. (ترجمو)
۴ . ڍءُ جھلي؛ يا مينھن، يا ڀاڀڙو.
۵ . پوءِ ڍائي ماڻھوءَ وٽ ڌن دولت اچي ته ڦاٽان ڦاٽان ڪري.