لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

30. پرہا پرہاواں دے، پتر ماواں دے۔ (کہاوت)

30. پرہا پرہاواں دے، پتر ماواں دے۔ (کہاوت)
پرہا؛ ڀائر. ماواں؛ مائرن.
دنيا جو ڪار-وھنوار، ھڪڙي ربط تحت ھلي رھيو آھي. اھو ربط، قدرت طرفان مقرر ڪيل رشتن ناتن جي جوڙجڪ سان قائم آھي. جيئن آڱرين جا نھن، ماس کان ڇڄڻ ڏکيا آھن، تيئن اھي رشتا پڻ ڇڄڻ جي حساب سان ڏکيا ٽٽندا آھن. ڀائر وڙھڻ کان پوءِ به ڀائر ئي سڏبا، پٽ جدا ٿيڻ بعد به پٽ سڏبا. جڏھن ته دوست وڙھڻ بعد، دشمن سڏبو آھي. پر ھي ٻه رشتا اھڙا آھن، جيڪي وڙھڻ، وڙھي ڍانگ و ڍانگ ٿيڻ پڄاڻان به رشتيداريءَ جي وڪڙن مان نه اُکڙي سگھندا آھن ۽ نه معنيٰ ڦيري سگھندا آھن.
مطلب؛
۱ . ڀائر، ڀائرن جا، پٽ مائرن جا. (ترجمو)
۲ . ڀائر، ڀائرن جا، چچڙ ڪانون جا.
۳ . ڀيٽيو؛ پہائی پہائیاں دے، چہائی سر گرائیاں دے۔ (کہاوت)