لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

54. جڑھی متھے بچ ہے، اوہ ہتھے بچ اے۔ (کہاوت)

54. جڑھی متھے بچ ہے، اوہ ہتھے بچ اے۔ (کہاوت)
انسان جي فطرت آھي، جنھن شيءِ جو خبط سندس مغز ۾ ويھندو آھي، لڳ لاڳاپا به ان سان رکندو آھي. جيڪا شيءِ سندس نرڙ تي قادر مطلق پنھنجي قدرت سان لکي آھي، سا ئي کيس نصيب ٿيندي. ان جو روڳ ئي مٿي ۾ ھوندس. ان کي حاصل ڪرڻ جا وسيلا سندس ويجھو ھوندا. ان ڏانھن لاڙو ۽ التفات ھوندس. اھا ئي شيءِ سندس لاءِ ڪارائتي (فائدو يا ضرڙ ڏيندڙ) ھوندي. ان مان کيس اھو ئي معاملو رسندو، جيڪو قسمت لکڻ واري، سندس لاءِ لکي ڇڏيو آھي. ان کان نه ذرو ھيٺ ٿيندو، نه ذرو مٿي ٿيندو. نه گھڙي اڳي ٿيندو، نه گھڙي پوءِ ٿيندو.
مطلب؛
۱ . جيڪا نرڙ ۾ آھي، سا ھٿ ۾ ملندي؟ (ترجمو)
۲ . لکيو منجھ نراڙ، قلم ڪياڙيءَ نه وھي.
۳ . لکيو منجھ ازل، تنھن کي ڪير وجھي جھل.