36. پہیڑے مونھا بچو، پہیڑی گل ای نکلدی اے۔ (کہاوت)
پہیڑے؛ بڇڙو. مونھا بچو؛ واتئون، وات منجھان. پہیڑی؛ بڇڙي.
ماڻھوءَ جي مزاج جي ڄاڻ، سندس مک منجھان نڪتل گفتن مان ئي پئجي ويندي آھي. چڱي جي واتان چڱيون ۽ چڱائيءَ واريون ڳالھيون پيون نڪرنديون آھن. بڇڙي جي واتان اھا ئي بڇڙائپ واري ڌپ پئي ايندي آھي.
ماڻھو، سڄو ڏينھن جھڙي صحبت ۾ گذاري ٿو، اتان جا لڇڻ پرائي ۽ اظھاري ٿو. چڱن جي صحبت ۾ چڱايون ۽ بڇڙن جي صحبت ۾ بڇڙايون پرائي ۽ اپنائي ٿو. چڱن سان گڏ ويھڻ جو مثال ائين آھي جيئن عطار سان گڏ ويھڻ. کانئس، عطر خريد نه ڪبو، ته به شام ڌاري جسم ۽ لٽن مان سرھاڻ واري مھڪ پئي اٿندي. اھڙيءَ طرح، بڇڙن جي سنگت ائين آھي، جيئن لوھر سان ياري. سندس سنداڻ تان اٿيل چڻنگون اگر چڏن ۾ نه لڳيون ته شام ڌاري لٽن تي ڪارنھن ۽ ڪيري ضرور چنبڙيل ھوندي.
مطلب؛
۱ . بڇڙي وات مان، ڳالھيون به بڇڙيون ئي نڪرنديون آھن. (ترجمو)
۲ . چنڊي جي واتان، ڳالھيون به چنڊائپ واريون اٻڙڪا ڏينديون.
۳ . سون پرکجي ڪسوٽيءَ، روپو پرکجي باھ، ماڻھو پرکجي تڏھن، جڏھن ڪي ڳالھاءِ.