11. اگ تے پانی بے لحاظ ھوندن۔ (کہاوت)
باھ ۽ پاڻي، انسان جي ڪم اچن ٿا. باھ جي ذريعي، سرديءَ کان بچاءُ ڪجي ٿو. باھ جو رڌو پڪو، جِوري ٿو ۽ انساني سرير لاءِ ٻل جو سبب بڻجي ٿو. پاڻيءَ منجھ حياتي آھي. وقت تي پاڻي نه ملي ته اڃ وگھي موت به واقع ٿي وڃي ٿو.
وري اھي اگر ججھي ۽ بي انداز مقدار ۾ حاصل ٿين ته انسان جو سر کڻندي دير نه ڪن. باھ ۾ گِھڙڻ شرط، انسان سڙيو وڃي. ساڙڻ وقت، باھ اھو نه ڏسندي آھي ته منجھس پيل سڄڻ آھي يا دشمن آھي. پنھنجو عمل، اکيون پوري ڏيکاري وٺندي آھي. ساڳيءَ طرح پاڻيءَ جو ورتاءُ آھي. ٻوڙڻ وقت، دوست دشمن کي نه ڏسندو آھي. ٻئي، وقت پئي، پنھنجي فطري خاصيت ھٿارئون، ڏاڍا مجبور، بي مروت ۽ بي لحاظ ھوندا آھن.
مطلب؛
۱ . باھ، ساڙڻ وقت، دوست دشمن نه ڏسندي آھي. (ترجمو)
۲ . پاڻي، ٻوڙڻ وقت، دوست دشمن نه ڏسندو آھي. (ترجمو)