118. کنڈیاں دا منڈھ، ہک ای ہوندے۔ (کہاوت)
کنڈیاں؛ ڪنڊا، ڪنڊن، سيلھ، ڪانٽا. منڈھ؛ منڍ، جڙ، پاڙ، بڻياد، پيڙھ.
ڪنڊيندار وڻن جا ڪنڊا، ھيئت ۾ مختلف ھوندا آھن. ڪن وڻن جي ڪنڊن کي ٽي منھن ھوندا آھن، ڪن وڻن جي ڪنڊن کي ٻه چھنبون ھونديون آھن، وري ڪن وڻن يا ٻوٽن جي ڪنڊن کي ھڪ نوڪ ٿيندي آھي. جڏھن ته ڪي ٻوٽا اھڙا به ٿين ٿا، جن جي ڪنڊن کي ٽن کان وڌيڪ نوڪون ھونديون آھن. اھا ٻي ڳالھ آھي ته ڪنڊن جي مڙني نمونن کي، پاڙ، جڙ يا منڍ ھڪ ئي ھوندو آھي. جيتريون چنھبون/نوڪون، اوتريون پاڙون/جڙون نه ھونديون آھن. بلڪ گھٽ وڌ ھونديون آھن.
اگر ڪنڊو، وڻ جي ٽاري يا شاخ منجھان ڀڃڻو ھوندو آھي ته ڀلي ڪيتريون چھنبون ھجنس، پر سندس ھڪ پاڙ ھوندي، جتان کيس ڀڃڻو پوندو ۽ پوءِ ڪتب آڻڻو پوندو يا ضايع ڪرڻو پوندو. اھڙيءَ طرح بدمعاش ماڻھو تعداد ۾ ڪيترا ئي گھڻا ڇو نه ھجن، سندن گرو يا پاٿاريدار، مک يا مھندار ھڪ ئي ھوندو. بدمعاشيءَ کي ٻنجو ڏيڻ لاءِ، ان ھڪ کي ئي وڃي پڪڙڻو پوندو. ان ۾ ھٿ پوڻ سان، ننڍا ننڍا بدمعاش ٻرن ۾ لڪي ويندا آھن. بدمعاشي ختم ٿي ويندي آھي.
مطلب؛
۱ . ڪَنڊي جو منڍ، ھڪ ھوندو آھي. (ترجمو)
۲ . ڏوھ يا بدمعاشيءَ جو سرو جاچبو ته سرچشمو ڪنھن ھڪ ھنڌ ئي وڃي بيھندو.