لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

گهاگهر منجهه ساگر

موجوده وقت ۾، پهاڪن ۽ چوڻين جي سڃاڻَ ۽ واکاڻ عبدالوهاب سهتو بڻيو آهي، ته عبدالوهاب سهتي جِي سڃاڻ ۽ واکاڻ وري پهاڪا ۽ چوڻيون بڻيا آهن، جن کي هُو پنهنجي خاص رنگ ۽ ڍنگ ۾ سهيڙيندو ۽ آڇيندو پيو وڃي. اسان لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه آهي ته سنڌي ٻوليءَ ۾ هندڪو ٻوليءَ جي پهاڪن ۽ چوڻين جو پهريون ڪتاب پيش ٿي رهيو آهي. هيءُ ڪتاب ”گهاگهر منجهه ساگر“؛ معروف هندڪو شاعر، ليکڪ ۽ ٻوليءَ جي ماهر سلطان سُڪون جي جوڙيل ڪتاب ”کوزے بچ دريا“ تان ورتل/ماخوذ آهي.
Title Cover of book گهاگهر منجهه ساگر

12. اگ تے پانی دی کے اشنائی۔ (کہاوت)

12. اگ تے پانی دی کے اشنائی۔ (کہاوت)
باھ جو خاصو آھي، ساڙڻ. پاڻيءَ جو خاصو آھي، وِسائڻ/ ٻوڙڻ. اگر پاڻي باھ تي پيو ته ان کي وسائي ڇڏيندو. اگر باھ، پاڻيءَ جي برتن آڏو آئي ته ان کي ٽھڪائي، ٻاڦ ڪري ڇڏيندي. ان لحاظ کان، ٻئي پنھنجي پنھنجي حد اندر رھندي، ياري دوستي نه ملھائيندا آھن. ٻنھي ۾ اقربا پروري يا پنھنجا-نوازيءَ وارو جذبو نه ھوندو آھي. پنھنجي جبلت آھر، ڪير به ڪنھن جو خيال نه ڪندو آھي.
مطلب؛
۱ . وقت تي باھ ۽ پاڻي، ھڪ ٻئي کي سڃاڻندا ئي ناھن.